Ideą koncepcji budynku Sądu Apelacyjnego w Poznaniu było stworzenie gmachu o charakterze otwartym i przyjaznym, przy zachowaniu należnej mu reprezentacyjności i powagi.
Budynek usytuowany jest w charakterystycznym zespole gmachów publicznych, już istniejących i obecnie realizowanych: Sądu Okręgowego, Prokuratur Poznańskich, Urzędu Marszałkowskiego, oraz w bezpośrednim sąsiedztwie budynku Szkoły Muzycznej. W koncepcji podjęto próbę nadania gmachowi sądu indywidualnego charakteru, przy jednoczesnym wpisaniu w krajobraz otoczenia.
Bryła budynku jest wynikiem intencji ukształtowania szerokiego frontu budynku z dynamicznym narożnikiem, który został połączony z wygiętą w łagodny łuk wschodnią fasadą.
Urozmaicony obrys budynku został zrównoważony jednolitą strukturą elewacji – gęstym rytmem lamelek, które otwierają się w dwóch strefach: w publicznej części parteru oraz na ostatnim piętrze – w największej sali konferencyjnej.
Przed budynkiem zaplanowano publiczną strefę wejściową – placyk pokryty trójkątnymi płytami, z miejscami do siedzenia i zielenią.
Szczególny charakter ma przestrzeń parteru, użytkowana przez osoby z zewnątrz, interesantów. Zakomponowano ją w sposób przejrzysty i otwarty, aby ułatwić użytkownikom orientację. Służy temu skupienie wszystkich niezbędnych funkcji w jednym bloku w obrębie hallu wejściowego oraz prosty, liniowy układ komunikacji do sal rozpraw z szerokim otwarciem na teren zielony. Zieleń została urozmaicona lekkimi pagórkami, tworzącymi łagodny krajobraz i przesłaniającymi jednocześnie parkingi.
W koncepcji położono również akcent na doświetlenie naturalne możliwie największej ilości pomieszczeń. Utworzone zostały trzy wewnętrzne patia, łączące się na ostatnim piętrze w jedno. Patia doświetlają na parterze sale rozpraw i pokoje świadków, na piętrach korytarze biur i pomieszczenia pomocnicze oraz wybrane pokoje biurowe. W patiach zaprojektowano zieleń.
