Projekt zakłada wyeksponowanie jego pierwotnej struktury budynku oraz dodanie współczesnych elementów wynikających z jego nowego przeznaczenia.
Budynek zorganizowany jest na zasadzie gradientu warstw – od przejrzystych na zewnątrz do pełnych w środku. Zamknięte atrium stanowi audytorium, hall i strefę edukacji. Komunikacja przeniesiona jest na obwód budynku. Podczas zwiedzania „miejskie kadry” wnikają do przestrzeni wystawowych. Budynek na nowo definiuje obecność sztuki w mieście.
Pomiedzy głównym hallem a strefą ekspozycji, umieszczono księgarnię. Stanowi ona jeden z elementów miejskiej witryny muzeum przyciągającej widzów do środka.
Przy głównym hallu zlokalizowano kawiarnię. Umiejscowienie od strony zielonego pasażu daje możliwość korzystanie z niego wiosną i latem. Pasaż może stać się miejscem plenerowych ekspozycji, łączących przestrzeń pawilonu z obecną siedzibą Muzeum.
Projekt zakłada zamknięcie atrium. Uzyskana wyizolowana przestrzeń stanowi dodatkową wysoką na 13 metrów przestrzeń wystawienniczą.
Proponuje się audytorium o wysokości dwóch kondygnacji. Dwa wejścia pozwalają na swobodny dostęp do audytorium zarówno z poziomu głównego hallu, jak i poziomu -1. Audytorium doświetlone jest światłem naturalnym. Trzy ściany zaproponowane są jako szklane, co pozwala na jego eksplorowanie z przestrzeni wystawowej.
Zgodnie z programem, przewidziano trzy główne strefy wystawowe: wystawy stałe, tymczasowe i „Project Room”. Przestrzenie wystawowe umieszczone są na wszystkich kondygnacjach budynku , co daje im różnorodne warunki oświetleniowe. Strefy wystawowe zaplanowano jako niezależne od siebie, co pozwala na różnorodne warianty użytkowania i aranżacji wystaw . Zakłada się również możliwość organizowania wydarzeń artystycznych w hallu głównym.